اگه گناه را به "آتش" تعبیر کنیم می توان فکر به آن نیز به "دود" تعبیر کرد که گر چه روح و قلب انسان را به آن شدت نمی سوزاند اما آن را سیاه و آلوده خواهد کرد . پس برای داشتن روحی پاک باید از هر دو این ها چه خود گناه و چه حتی فکر به آن دوری جست اما چگونه؟!
برای این منظور راهکاری را به منظور یاد آوری ارئه خواهیم داد امید که مفید واقع شود!
اول و مهمتر از هر چیز باید راه های ارتباطی روح را مصون از گناه ساخت؛ یعنی این که چشم را از دیدن اشیاء وسوسه انگیز , گوش را شنیدن ناشایستگی ها, زبان را از گفتن بدی ها و شکم را از خوردن محرمات پاک ساخت.
در مرحله دوم بایست جایگزینی شایسته و و مورد تایید و تذکر دستورات الهی برای همه جوارح یاد شده انتخاب کرد و سعی برآن داشت خود را از بی کاری ( چه عضوی و چه فکری ) دور کرد و برای این منظور شایسته است شغلی مناسب در طول روز و ذهنی سالم برای فکر خویش انتخاب کرد که توصیه می شود برای این منظور در وقت های فراغت, وقت خود را با خواندن کتاب الهی قرآن کریم و حفظ و تدبر در آیه های آن (حتی ولو یک آیه) مشغولیت ذهنی سالمی برای خود انتخاب کنیم و نیز عمل توبه کردن و استغفار را مکررا در لحظه های زندگیمان قرار دهیم و اذکار "الصباح" و "المساء" نیز فراموش نشود!
همچنین شایسته است روزانه در آخر روز خود و عملکرد خویش را مورد مؤاخذه قرار داد و سعی بر آن داشت امروز را از دیروز وفردا را از امروز بهتر ساخت!
بیندیش...!
" ز کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود....؟!"
